To był najbardziej wzruszający element tegorocznej edycji festiwalu w Toruniu. Myślę, że było to zamknięcie pewnej historii. Rafał Klęk, którego nie ma już z nami od prawie roku, miał tym razem swoje miejsce w sali audytoryjnej Muzeum Etnograficznego im. Marii Znamierowskiej – Prüfferowej. Tam zostały wystawione najpiękniejsze prace Rafał, które udało mu się zrobić podczas kilku edycji festiwalu. Serce ściskało gdy pierwszy raz zobaczyłem tę piękną wystawę. Ciężko było wypowiedzieć jakieś słowa. Szkoda, że takie rzeczy zostały zrobione człowiekowi już po śmierci. Brak było Rafała i jego nietuzinkowego stylu bycia. Od razu przypomniała mi się ostatnia rozmowa w tym samym miejscu o wielu rzeczach: o domu, o zwierzętach, o Coca-Coli. Rafał był tam z nami i myślę, że będzie podczas kolejnych edycji festiwalu choćby dlatego, że będziemy mieli konkurs na najpiękniejsze amatorskie zdjęcie, który prawdopodobnie pierwszą edycję będzie miało w przyszłym roku. I właśnie Rafał będzie mu patronował. Ja zapraszam na małą fotorelację z tej wystawy.

Views: 797